Actualité de l’Anarcho-syndicalisme

[ Imprimer cet article ] [ Envoyer cet article ] [ Nous ecrire ]



Miêdzynarodowe Stowarzyszenie Robotników - IWA

Niedziela 2 września 2007

Latem 1920 roku w Moskwie, nowopowo³ana Trzecia Miêdzynarodówka zaproponowa³a utworzenie Miêdzynarodówki Czerwonych Zwi¹zków Zawodowych. W grudniu tego samego roku syndykaliœci spotkali siê w Berlinie i postanowili zareagowaæ na tego typu inicjatywê. Wysunêli oni kilkanaœcie punktów, które mia³y byæ warunkami, od spe³nienia których zale¿a³o to czy syndykaliœci przyst¹pi¹ do Miêdzynarodówki: "Absolutna niezale¿noœæ ruchu od jakichkolwiek partii politycznych i za³o¿enie, i¿ zmiany spo³eczne mog¹ byæ przeprowadzone jedynie przez ekonomiczne organizacje klas pracuj¹cych".

Nastêpnie syndykaliœci udali siê do Moskwy. Konferencja zwo³ana w celu utworzenia Miêdzynarodówki Czerwonych Zwi¹zków Zawodowych okaza³a siê byæ fars¹. Od samego pocz¹tku kontrolowana by³a przez Centralny Alians Rosyjskich Zwi¹zków Zawodowych, czyli bolszewików. Syndykaliœci byli w mniejszoœci, ich siedem warunków zosta³o zignorowanych. Ale praca wykonana na grudniowym zjeŸdzie w Berlinie nie posz³a na marne.

Syndykaliœci spotkali siê ponownie w paŸdzierniku 1921 roku w Dusseldorfie i rozpoczêli przygotowania do zwo³ania miêdzynarodowej konwencji wszystkich organizacji syndykalistycznych. Mia³a ona miejsce w grudniu 1922 roku w Berlinie i wci¹¿, a¿ do dzisiejszego dnia pozostaje najwiêkszym spotkaniem syndykalistów, rewolucyjnych syndykalistów i anarchosyndykalistów jakie kiedykolwiek siê odby³o. Przybyli delegaci z Federation Obrera Regional Argentina (200 tyœ. cz³onków), Industrial Workers of the World w Chile (20 tyœ.), Zwi¹zek Na Rzecz Syndykalistycznej Propagandy z Danii (600), Freie Arbeiter Union z Niemiec (120 tyœ.), National Arbeids Sekretariat z Holandii (22500), Union Sindicale Italiana (500 tyœ.), Norsk Syndikalistik Federasjon z Norwegii (20 tyœ.), Confederacao Geral do Trabalho z Portugalii (150 tyœ.), Sveriges Arbetares Centralorganisation ze Szwecji (32 tyœ.), Comite de Defence Syndicaliste Revolutionaire z Francji (100 tyœ.), Federation du Batiment z Pary¿a (32 tyœ.) równie¿ obecni byli delega ci z meksykañskiej Confederacion General de Trabajadores oraz rosyjscy anarchosyndykaliœci. Najwiêksza organizacja anarchosyndykalistyczna - Confederacion Nacional del Trabajo (CNT) z Hiszpanii nie mog³a przys³aæ swoich delegatów ze wzglêdu na to, ¿e toczy³a za¿art¹ walkê klasow¹ z dyktatur¹ Primo de Riviery. W póŸniejszym czasie CNT przyst¹pi³o do IWA na zjeŸdzie w Saragossie w 1923 roku.

Kongres berliñski przyj¹³ nazwê Interenational Workmen’s Association, póŸniej zmienion¹ na International Workers Association. Przyjêto równie¿ "Zasady, Cele i Statuty" maj¹ce byæ pod³o¿em zasad rewolucyjnego syndykalizmu. "Zasady..." przez dziesi¹tki lat by³y jedynie w minimalnym stopniu zmieniane, tak wiêc do dzisiaj stanowi¹ fundament dla dzia³ania IWA i prowadzenia walki o emancypacjê miêdzynarodowej klasy robotniczej. W latach dwudziestych IWA rozwija³o siê i coraz wiêcej organizacji przy³¹cza³o siê b¹dŸ nawi¹zywa³o kontakt z miêdzynarodowym sekretariatem IWA. Organizacjê anarchosyndykalistów i syndykalistów powstawa³y w Urugwaju, Bu³garii, Polsce, Japonii, Australii, Po³udniowej Afryce, Paragwaju, Pó³nocnej Afryce i wszêdzie tam gdzie rozwija³ siê przemys³. Sukces bolszewickiej kontrrewolucji uczyni³ wiele szkód niezale¿nemu ruchowi robotniczemu poza Rosj¹, wielu robotników znalaz³o siê pod wra¿eniem nowych panów na Kremlu i niemal ka¿dy europejski kraj doœwiadczy³ narodzin "komunistycznych" partii w pierwszych latach po I Wojnie Œwiatowej. Pomimo to IWA i ruch syndykalistyczny byli w stanie rozpoznaæ dwulicowoœæ bolszewików i powstrzymywali siê od wspó³pracy z nimi. Jednak w tym okresie prawdziwym zagro¿eniem dla syndykalizmu sta³ siê równie¿ faszyzm.

USI we W³oszech by³o w 1920 roku jedn¹ z najwiêkszych organizacji syndykalistycznych na œwiecie lecz z dojœciem do w³adzy Mussoliniego i faszystów stali siê równie¿ jedn¹ z pierwszych organizacji zmuszonych do zejœcia do podziemia i praktycznie zaprzestania dzia³alnoœci ze wzglêdu na szerz¹cy siê nacjonalizm w krêgach robotniczych. FAUD w Niemczech, NSV w Holandii, CGT w Portugalii, CDSR we Francji i wiele innych organizacji w Europie i Ameryce P³d. nie by³o w stanie przetrwaæ faszystowskiej ofensywy w latach trzydziestych i czterdziestych.

W czasie wybuchu hiszpañskiej rewolucji i wojny domowej w 1936 roku, wiele organizacji, które mog³y pomóc CNT nie by³o w stanie tego zrobiæ ze wzglêdu na walkê jak¹ same musia³y prowadziæ o przetrwanie. Ostatni przedwojenny kongres IWA odby³ siê w Pary¿u w 1938 roku. Na tym zjeŸdzie przyjêto do IWA Zwi¹zek Zwi¹zków Zawodowych z Polski licz¹cy 130 tyœ. cz³onków.

Wraz z wybuchem II WŒ i okupacj¹ faszystowsk¹ wiêkszej czêœci Europy, ruch zwi¹zkowy znalaz³ siê poza prawem. Wszystkie organizacje robotnicze zosta³y zdelegalizowane a wielu robotniczych dzia³aczy trafi³o do obozów koncentracyjnych. Przeprowadzono ok. tysi¹ca procesów przeciwko cz³onkom FAUD w Niemczech. Wydawca organu FAUD "Der Syndikalist", Gerhard Wartenberg zosta³ zamordowany w obozie koncentracyjnym Sachsenhausen. Karl Windhoff, delegat na zjazd IWA w Madrycie w 1931, zosta³ doprowadzony do choroby psychicznej a nastêpnie stracony w nazistowskim obozie œmierci.

W Polsce, robotnicy skupieni w ZZZ podjêli walkê przeciwko nazistom, tak jak uczyni³o to Polskie Stowarzyszenie Syndykalistyczne w 1944, które wydawa³o podziemn¹ gazetê "Syndykalista". Wielu z nich zginê³o w Powstaniu Warszawskim, w którym brali udzia³ nie jako indywidualne osoby ale jako zorganizowana formacja.

W Hiszpanii po zwyciêstwie Franco oraz jego nazistowskich i chrzeœcijañsko-demokratycznych zwolenników, CNT musia³o zejœæ do podziemia. Inaczej ni¿ komuniœci, którzy mieli gdzie uciekaæ, tylko niewielu bojownikom CNT uda³o siê wydostaæ za granicê. Wielu wola³o wybraæ œmieræ ni¿ poddanie siê faszystom. Czêœæ z uciekinierów trafi³a do Francji gdzie wkrótce zasili³a francuski ruch oporu. Jedna z ma³ych grup uciekinierów trafi³a do Rosji gdzie bra³a udzia³ w obronie Leningradu przed niemieckimi czo³gami zim¹ 1941 roku. Wiêkszoœæ towarzyszy z CNT wziê³o aktywny udzia³ w formowaniu hiszpañskiego podziemia. W czasie wojny pomagali brytyjskim lotnikom, ¯ydom i antyfaszystom wydostaæ siê poprzez Hiszpaniê z okupowanej Europy. Odp³acono im s³ono za poœwiêcenie, kiedy to w 1944 roku Brytyjczycy przekazali re¿imowi Franco nazwiska aktywistów dzia³aj¹cych w podziemiu.

Pod koniec II WŒ ruch syndykalistyczny i IWA by³y praktycznie ca³kowicie zniszczone. Po wojnie CNT funkcjonowa³o jako organizacja na wygnaniu choæ wielu anarchosyndykalistów prowadzi³o walkê z dyktatur¹ Franco a¿ do jego œmierci w 1975 roku. Wielu z nich zginê³o z r¹k faszystowskich bojówek lub w wyniku okrutnych tortur w wiêzieniach.

W maju 1951 roku IWA przeprowadzi³a pierwszy po wojnie kongres w Toulouse. IWA by³a znacznie mniejsz¹ organizacj¹ ni¿ przed wojn¹. Tak czy inaczej na kongresie pojawi³o siê wielu delegatów organizacji z ró¿nych stron œwiata: ALC (Kuba), FFS (Niemcy), USI (W³ochy), NSV (Holandia), CNTF (Francja), SAC (Szwecja), FORA (Argentyna), SWF (Wlk. Brytania), NSF (Norwegia), FSD (Dania), BHS (Austria), CNTB (Bu³garia na wygnaniu), CNT i FIJL (Hiszpania) równie¿ FORU z Urugwaju przys³a³a list poparcia a delegaci CGT z Portugalii dojechali póŸniej. Jednak warunki dla reaktywowania ruchu anarchosyndykalistycznego nie by³y sprzyjaj¹ce. Alianci po zakoñczeniu wojny narzucili swój sposób organizacji ruchów zwi¹zkowych. Na wschodzie Rosjanie nie zezwalali na dzia³anie jakichkolwiek zwi¹zków syndykalistycznych, nie by³o nawet mowy o strajkach czy te¿ o walce o prawa robotnicze. "Zwi¹zki zawodowe" w Polsce, Czechos³owacji, na Wêgrzech, w NRD, Bu³garii i innych krajach nie ró¿ni³y siê bardzo od nazistowskich organizacji pra cowniczych ca³kowicie podporz¹dkowanych pañstwu. Sytuacja w Europie Zachodniej by³a nie wiele lepsza. Brytyjski rz¹d w porozumieniu z amerykañskimi bossami robi³ wszystko aby ruch robotniczy w Niemczech i wszelkie zwi¹zki zawodowe by³y w jak najwiêkszym stopniu kontrolowane przez bossów i stwarza³y jak najmniej k³opotów. Podobnie by³o we W³oszech gdzie Amerykanie wydali du¿o pieniêdzy aby zapobiec powstawaniu niezale¿nych zwi¹zków zawodowych. Pomocny by³ w tym równie¿ Koœció³ Katolicki, który poprzez partie chrzeœcijañsko-demokratyczne tworzy³y reformistyczne zwi¹zki skupione w Federacji Pracy Œwiata Chrzeœcijañskiego, Miêdzynarodówce Zwi¹zków Zawodowych z siedzib¹ w Brukseli.

W latach 50-tych IWA kontynuowa³a swoj¹ walkê, lecz niestety dosz³o do wielu nieporozumieñ co do tego jakie zaj¹æ stanowisko wobec nowego porz¹dku ekonomicznego - spowodowa³o to podzia³ ruchu. Istniej¹ równie¿ podejrzenia, i¿ by³o to sprowokowane przez CIA i Koœció³ Katolicki. Pod koniec lat 50-tych z IWA wyst¹pi³a szwecka organizacja SAC. Od d³u¿szego czasu mo¿na by³o zaobserwowaæ oddalanie siê SAC’u od idei rewolucyjnego syndykalizmu w stronê zbli¿enia z reformistycznymi oficjalnymi zwi¹zkami zawodowymi. SAC wytworzy³ biurokratyczn¹ elitê, która daleka by³a od chêci prowadzenia radykalnej walki klasowej, tym bardziej, ¿e szwecka gospodarka rozwija³a siê a Szwecja szybko bogaci³a siê. Kierownictwo SAC postanowi³o przy³¹czyæ siê do tego rodzaju porz¹dku potêpiaj¹c IWA o b³êdny stosunek wobec rzeczywistoœci co nie pozwala wp³ywaæ na sytuacjê pracowników na ca³ym œwiecie.

Lata 60-te by³y okresem najni¿szej aktywnoœci IWA, wszystkie sekcje poœwiêci³y siê jedynie dzia³alnoœci propagandowej, wielu aktywistów w Hiszpanii dzia³a³o w istniej¹cych tam strukturach zwi¹zkowych krzewi¹c idee anarchosyndykalizmu. Duñskie NSV rozpad³o siê, lecz wkrótce pojawi³a siê nowa organizacja OVB, licz¹ca 13 tyœ. cz³onków, którzy niestety nie chcieli wst¹piæ do IWA. Przeprowadzono szereg kongresów IWA w Montpellier w 1971, w Pary¿u w 1976 i 1979 lecz dopiero na pocz¹tku lat 80-tych nast¹pi³ rozkwit organizacji.

Pisz¹c o takich rzeczach nie zawsze mo¿na podaæ dok³adnej daty kiedy idea na nowo powraca do umys³ów ludzi. Jednak w wypadku IWA by³ to dzieñ kiedy hiszpañski rzeŸnik Franco zmar³. Po œmierci mordercy, CNT w Hiszpanii od¿y³o. Dos³ownie z dnia na dzieñ liczba bojowników CNT wzros³a z kilkuset do ponad 150 tyœ. Nie by³o to dzie³em przypadku lecz wieloletniej mozolnej pracy dzia³aczy CNT i FIJL (anarchistyczna m³odzie¿ówka). Tak gwa³towny rozwój organizacji ucieszy³ dzia³aczy CNT i IWA, natomiast przerazi³ nie tylko hiszpañskie pañstwo, koœció³ i bossów ale równie¿ socjaldemokratów z UGT, którzy przez wiele lat postrzegani byli jako jedyny "opór" wobec re¿imu Franco. Si³y, które przeciwstawiono CNT i IWA by³y praktycznie nieograniczone. Hiszpañscy bossowie i ich zagraniczni sprzymierzeñcy robili wszystko aby zniszczyæ organizacjê, zarówno od wewn¹trz poprzez podstawionych ludzi jak równie¿ z zewn¹trz.

Po 5-tym kongresie CNT w Madrycie w 1979 roku, dosz³o do próby wyeliminowania anarchosyndykalistów z organizacji, pojawi³y siê sugestiê, i¿ ruch robotniczy nie jest w stanie skutecznie dzia³aæ bez wspó³pracy z Miêdzynarodówk¹ Chrzeœcijañsko - Demokratycznych Zwi¹zków Zawodowych jak równie¿, ¿e organizacja powinna dzia³aæ w ramach prawa. Wielu spoœród tych, którzy trafili do organizacji nie by³o anarchosyndykalistami co nie stanowi³o problemu. IWA zawsze przyjmowa³a w swoje szeregi niezale¿nych dzia³aczy politycznych. Jednak marzenie trockistów, maoistów i katolików aby kontrolowaæ tak du¿¹ organizacjê robotnicz¹ doprowadzi³o do przenikniêcia tego rodzaju grup do szeregów CNT. Kiedy spostrzegli, ¿e przejêcie kontroli nad organizacj¹ jest niemo¿liwe postanowili j¹ rozbiæ. Jeszcze przed kolejnym kongresem w 1983 roku powsta³o wiêc "alternatywne" CNT. Jednak niezale¿nie od wewnêtrznej walki w szeregach hiszpañskiego CNT, sekcje IWA zaczê³y siê rozwijaæ. Francuska sekcja równie¿ znana jako CNT, znów sta³a siê aktywnym zwi¹zkiem zawodowym. Podobnie USI we W³oszech powróci³o na arenê walki robotniczej. Japoñska sekcja AIT, która póŸniej zmieni³a nazwê na Workers Solidarity Movement rozpoczê³a aktywn¹ dzia³alnoœæ w œrodowiskach robotniczych.

W 1984 roku w Madrycie odby³ siê 17-ty kongres IWA, na którym po raz pierwszy od trzech dekad spotkali siê delegaci trzech zwi¹zków zawodowych. Rozwinê³y siê równie¿ sekcje propagandowe. CNT-AIT Hiszpania, francuskie CNT, w³oskie USI stworzy³y sekcje zwi¹zków zawodowych. Brytyjskie DAM, ASF ze Szwecji, ASO z Danii, norweskie NSF, zachodnioniemieckie FAU, bu³garskie CNT (na wygnaniu), LWG z USA, WSM z Japonii, FORA z Argentyny i wenezuelskie FORVE stworzy³y sekcje propagandowe. Dla IWA by³ to powa¿ny krok naprzód, a dla hiszpañskich towarzyszy z CNT oznacza³o to, ¿e nie pozostaj¹ osamotnieni w swojej walce o zrealizowanie idei anarchosyndykalizmu. Dziœ problemy z jakimi boryka³o siê CNT pozosta³y daleko w przesz³oœci. Liczba cz³onków jest ni¿sza ni¿ w 1977 roku lecz cz³onkowie CNT stanowi¹ siln¹ i dobrze zorganizowan¹ grupê przygotowan¹ do nieuniknionej walki.

Strajk brytyjskich górników w 1984/85 pokaza³ dzia³aczom IWA jak wa¿na jest miêdzynarodowa wspó³praca i utrzymywanie sieci miêdzynarodowych robotniczych bojowników. Nowe sekcje Miêdzynarodówki wci¹¿ powstaj¹ w ró¿nych krajach, grupy z Australii, Portugalii, Urugwaju, Brazylii i Polski utrzymuj¹ regularny kontakt z IWA. Bojownicy polskiej "Solidarnoœci" i boliwijskiego COB prowadzili rozmowy z sekretariatem IWA w celu koordynowania akcji wzajemnego wspierania siê. Informacje o ponadnarodowych korporacjach i wrogach klasowych gromadzone s¹ przez sekretariat w celu wykorzystania ich przez wszystkie sekcje IWA.

T³umaczenie materia³ów propagandowych, drukowanie i rozpowszechnianie materia³ów do krajów gdzie nie ma anarchosyndykalistycznych grup, zbieranie funduszy na wspieranie strajkuj¹cych, organizacja spotkañ dyskusyjnych to tylko niektóre z zadañ jakich podejmuj¹ siê sekcje IWA po to byœmy mogli ¿yæ w œwiecie bez strachu i terroru.


CNT-AIT



-  Contacter des militants anarcho-syndicalistes
-  http://cnt-ait.info est le site d’actualité de l’Anarcho-syndicalisme.
-  La reproduction et la diffusion de l’Actualité de l’Anarcho-syndicalisme sont encouragées

Traduction(s):

[ Haut ]

L'Actualité de l'Anarcho-syndicalisme sur votre site : backend.php3.
Site developpé avec SPIP, un programme Open Source écrit en PHP sous licence GNU/GPL.